Energetyka odnawialna
Od drugiej połowy XX wieku wraz z rozwojem gospodarczym świata wzrasta zapotrzebowanie na energię. Szacuje się, że w latach 2000 - 2020 zapotrzebowanie na nią wzrośnie o 60 % (Gradziuk 2003). W związku z tym nastąpi spadek udziału paliw konwencjonalnych: ropy naftowej, gazu ziemnego i węgla, a co za tym idzie silny wzrost cen energii. Na szczęście miejsce konwencjonalnych zasobów energetycznych systematycznie zajmują odnawialne źródła energii (OZE). Są one praktycznie niewyczerpywalne, ponieważ ich zasoby są stale uzupełniane w procesach zachodzących w przyrodzie i mogą dostarczać energii we wszystkich formach: cieplnej, elektrycznej, czy jako paliwa silnikowe. OZE wykazują minimalny stopień negatywnego oddziaływania na środowisko i choć ich dostępność w skali globalnej nie jest jednakowa, występują niemalże wszędzie (Gradziuk 2003).
Rynek roślin energetycznych rozwinął się na tyle, że Rada Unii Europejskiej uznała, że dalsze wspieranie upraw roślin energetycznych nie ma uzasadnienia i podjęła decyzję o zniesieniu od 2010 roku systemu płatności z tytułu roślin energetycznych. W 2008 roku wielkość upraw roślin energetycznych w krajach Unii Europejskiej przekroczyła 2 mln ha czyli maksymalną powierzchni objętą dopłatami.
Unia Europejska wypełniając postanowienia polityki energetycznej (Dyrektywa 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych ) wyznaczyła sobie cel - w 2020 roku zwiększenie produkcji energii ze źródeł odnawialnych do 20% w bilansie energii finalnej a Polsce z obecnych 5-6 % zwiększenie do 15%.